Afscheid

Dinsdag, 2 oktober.
                                                                                                                    

De koffers zijn gepakt en staan klaar in de hal.
Morgenochtend komen Jan en Linda om afscheid te nemen.


Huis van Jan en Linda met camper.

Zij zullen ons ook naar de ferry rijden.
Ik verheug me nu al op de overtocht naar Vancouver. Het huis hebben we netjes achtergelaten vind ik zelf.  Pim heeft nog even alle bladeren van de oprit geveegd.
De auto ging met ons erin door een wasstraat.  Ziet er puik uit!
Ik maakte de badkamer, de koelkast en de oven schoon.  Ook puik!
We hoeven niets te doen zei Breanne. 
Het huis wordt schoongemaakt.
Maar thuis maak ik op mijn manier ook altijd schoon als de schoonmaakster komt dus ik ben het gewend.

Onze koffers puilen uit, we hebben een extra tas.
Pim heeft gisteren nog even zijn gardarobe aanagevuld met zeven broeken en vijf t-shirts.
Allemaal even mooi!  Maar nemen wel wat plek in.                

Jan en Linda

Kadootjes voor drie kleinkinderen kosten ook aaardig wat ruimte in de bagage.

De laatste week hebben we niet veel meer gedaan.
We waren verzadigd van mooie vergezichten, bijzondere vogels, hoge bergen, woeste golven.
We bezochten nog een keer Victoria.
Keken in de oude vissershaven naar de binnenkomst van de vissers en naar de houseboats.
Toch heel anders dan wij gewend zijn.
Arken hebben hier geen betonnen casco maar liggen als een soort schoenendoos op drijvers.
Ze trekken veel bekijks.  Men is niet gewend aan wonen op het water.


En we gingen samen met Jan en Linda naar het kerkhof in Victoria om het graf van mijn oom Dirk en tante Aly te bezoeken.  Net als alles is ook het kerkhof inmens groot.   
In het gazon liggen verspreid kleine koperen plaquettes plat in het gras. 
Je rijdt met je aauto ter hoogte van waar je moet zijn en oopt over het gazon naar de steen.
In ons geval de "Schuurman" -steen.


grafsteen van de familie Schuurman

Ze noemen het wel "stone"  maar dat is het dus niet. Jan haalde herinneringen op aan zijn vader en moeder en zijn kinderjaren, Linda vulde aan.  We plaatsten een bos bloemen in een vaas.  Na verloop van tijd verlieten we het kerkhof en gingen samen lunchen.  Toch nog een echte burger gegeten.
Het was er als maar niet van gekomen.

En nu, morgenochtend weer naar Nederland.
We horen dat daar de herfst zijn intrede heeft gedaan.
Het schijnt koud te zijn.
Wij hadden hier een zonnige vakantie, de mooiste zomer sinds tien jaar zei mijn neef.
Het geluid van de branding zal ik missen.
En ook de oergezellige woonkeuken.
Canada is een mooi land!

In december meld ik me weer vanuit Indonesië.