Te gast op donderdag, de dag waarop Wessel dikwijls de verzorging van Tycho op zich neemt. Volgens mij was het Wouter Bos die jaren geleden de term en ik denk ook de praktijk van het begrip papa-dag invoerde. Voor Wessel en Irma niks geen papa- en mama-dagen.
Donderdag is de dag dat Tycho niet naar de opvang gaat en zijn vader voor hem zorgt.
Vandaag had Wessel zelfs een vrije dag genomen en konden we samen heerlijk genieten van de kleine Tycho. Al hoewel zo klein is die kleine niet meer.
Zijn aanvankelijke achterstand door zijn vroege geboorte op 27 februari jl. heeft hij ruimschoots ingehaald. Hij is inmiddels vier en halve maand oud, weegt bijna 7 kilo en is 63 cm. lang.Start van de dag:
Om half negen de deur uit en met de auto naar Breukelen, dan met de trein via Utrecht naar Zwolle. Dat is goed te doen.
Vanaf het station in Zwolle is het tien minuten lopen naar het huis van Wessel en Irma. Om kwart over tien arriveerde ik.
Wessel gaf net de fles. De benodigde voeding wordt gekolfd en opgeslagen in de diepvries. Er is een heuse voorraad. Gelukkig maar! De kleine Tycho drinkt als een tierelier en is de fles leeg dan schenkt hij je zijn breedste glimlach. Hij lacht van oor tot oor en zijn ogen glimmen.
Een pretjoch, zo te zien!
Na de voeding een schone luier en in de kinderwagen.We gaan boodschappen doen voor het avondeten.
Tsja, bij zo'n dag hoort ook de verzorging van het avondeten.
Koken hebben onze jongens van huis uit geleerd dus dat is geen enkel probleem.
Integendeel Wes vindt het zelfs leuk. We kiezen voor een pastamaaltijd met gehakt en basilicumsaus met courgette en gaan ook nog op zoek naar een insteeklampje. Dan wandelen we door de wijk waar Wessel en Irma wonen. De buienrader heeft ons tijdstip van wandelen bepaald en dat pakt goed uit: we lopen heerlijk in de zon. We wandelen ook langs de Jenapleinschool waar Tycho onlangs al als toekomstige leerling is aangemeld. Jenaplan plus Assendorperplein - dat maakt Jenaplein.
Vijfentwintig jaar geleden richtten een aantal ouders uit Assendorp een nieuwe school op.
In 2007 was de Jenapleinschool uit het oorspronkelijke jasje van de voormalige Wilhelminaschool gegroeid en verhuisden de inmiddels twaalf stamgroepen naar het geheel gerenoveerde gebouw van de voormalige Enkschool. Een bloeiende school midden in een levendige gemeenschap, waar iedereen welkom is.
Wessel en Irma hoorden van de buren die hun kindje aanmelden voor die school dat er voor haar geen plaats meer was. Ze besloten dus Tycho nu al vast maar aan te melden.
Voor de lichting 2011/2012 was er nog plaats.
Het hoofd van de school stelde als voorwaarde dat ze de ouderavond moesten bezoeken omdat hij prijs stelt op ouders die betrokken zijn bij de school. Dat gaan ze zeker doen.De school, de Jenapleinschool is gehuisvest in een prachtig gebouw uit 2e helft 19e eeuw schat ik. Een gebouw zo uit een boekje van van der Hulst. Hoge ramen, hoge plafonds en grote ruimtes.
De eerste huizen in de wijk Assendorp werden gebouwd in de 19e eeuw (vanaf 1850). Zwolle groeide toen uit zijn jasje, terwijl de komst van het NS-station de huizenbouw eveneens stimuleerde. 'Spoorhazen' bevolkten de wijk, met kleine huisjes voor het gewone personeel en grotere voor de bazen. Dit oudste deel van Assendorp wordt begrensd door Stationsweg, Oosterlaan, Luttenbergstraat en Leliestraat.
Vóór de school een groot openbaar plein, het Assendorperplein met veel bomen en speeltoestellen. Het doet dienst als speelplein voor de bovenbouw. Eigenlijk een openbaar speelplein.
De kleintjes van de onderbouw spelen achter de school op een omheind stuk grond.
Wessel vertelde dat er een groep mensen uit Amsterdam een bezoek bracht aan de wijk Assendorp en toen ook deze school bezocht.
Waarop de mensen zich afvroegen: "Lopen de kinderen in Zwolle gewoon los?"
Inderdaad, de bovenbouw loopt los! In Zwolle kan dat!
Na wandelen en winkelen terug naar huis.
Tycho sliep inmiddels en wij genoten van onze heerlijke lunch met geitenkaas, kipsalade met walnoten en wat dies meer zij. We wisselden de laatste nieuwtjes uit en toen Tycho na enkele uren wakker werd gaf ik hem de fles.
Weer een flesje ontdooide moedermelk uit de diepvries opgewarmd in een pannetje water.Opwarmen in de magnetron mag niet want dan gebeurt er iets met de moleculen. Wessel heeft het me uitgelegd maar ik ben het vergeten.
Het zal ongetwijfeld een wetenschappelijke verklaring zijn die tegemoet komt aan mijn weerstand tegen de magnetron: het eten wordt chaos.
In de loop van de middag maakten we nog een keer een wandeling en liepen we naar de trein.
Die ik op het nippertje haalde dankzij een kleine vertragingvan de NS.
Toen ik om half zes thuiskwam stond er geen warme maaltijd klaar.
Tijden zijn veranderd!
Toch wel heerlijk die mannen van tegenwoordig.
Vooral die oudste zoon van mij!
