We reisden met Turkish Airlines via Istanbul naar Kuala Lumpur.
We noemen dit onder ons een 'gebroken' vlucht en dat bevalt ons beter dan rechtstreeks in 14 uur naar Jakarta. We vertrokken om half zeven 's avonds en arriveerden om een uur of tien in Istanbul. Daar hebben we wat gegeten op de luchthaven en een beetje rond gewandeld. Na ruim een uur konden we al weer boarden voor de tweede etappe naar Kuala Lumpur.Aangekomen namen we de express trein naar het centrum van de stad.
We hadden een hotel geboekt naast het station om lopen met de koffers te voorkomen.
Hotel Central. Nou dat valt tegen als er drie hotels Central blijken te bestaan. We hebben ze alledrie gezien!We zijn weer in Azie: Je zegt nooit nee als je het niet weet.
Gelukkig lagen ze vlak bij elkaar om de hoek.
Het was inmiddels een uur of acht 's avonds.
We besloten een hapje te gaan eten in de stad.
Het was in onze straat erg druk met kraampjes en eetstalletjes. We kozen er eentje waar veel locals aten en men serveerde op wegwerpborden.
Dat soort tentjes is over het algemeen mijn favoriet. Heel druk staat voor een hoge omloopsnelheid van het eten en meestal goede kwaliteit. Afgewaste borden uit zo'n teiltje hoef ik niet. Geef mij voor een keertje maar wegwerp uit hygienische overwegingen.
We hebben genoten! Dat kunnen ze hier toch goed: heerlijk wokken met veel groente en pure smaken van verse kruiden, met name koriander.
Na de maaltijd terug naar het hotel.
Na meer dan een etmaal onderweg vielen we als een blok in slaap en sliepen een gat in de volgende dag. Niet erg want we hadden voor twee nachten geboekt om de gelegenheid te hebben even bij te slapen. In de loop van de ochtend stonden we op, ontbeten en gingen daarna de stad in. KL is echt onze stad: lekker druk, heel goed gevarieerd openbaar vervoer en een hoop te zien. We bezochten het Nationaal Museum en zaten een poosje op het Merdekaplein waar we jaren geleden eens oud en nieuw vierden. Natuurlijk een ritje met de monorail zonder bestuurder hoog over de stad.Gewoon naar het eindpunt en weer terug.
Leuk is dat.
s' Avonds gingen we vroeg naar bed en de volgende ochtend richting Yokyakarta.
Daar kwamen we om een uur of tien aan. Het was een grote verrassing Egbert, Nonie en de kinderen achter de ramen te zien zwaaien. De kleintjes gilden het uit: Öpa Pim, opa Pim..... geweldig!Met zijn allen in de taxi naar Egberts en Nonies huis.
Daar enkele kadootjes uitgepakt en toen naar ons hotel.
Zoals altijd verbleven we weer in hotel Tulips aan de Jl. Tirtudipuran. Of zo iets!
Ruime kamers, groot privé zitje voor de deur en een heerlijk zwembad. Odra en Ilyas zijn er dol op. Je kunt er als je dat wilt smaakvol eten en ontbijten.
De dagen in Yokya erlopen eigenlijk volgens een vast patroon.
Opa's en oma's zijn tenslotte op de wereld om kleinkinderen te verwennen, zo zien wij dat!
In de loop van de middag komt Nonie met Ilyas die dan ook zijn slaapje heeft gedaan.
Dan zwemmen we voor de tweede keer, nu met zijn allen. Na afloot drinken we een Bintangetje en daarna eten we met zijn allen. Soms gaan we ergens heen, soms halen we, soms eten we op het terras.
Het is maar hoe het uitkomt en waar we zin in hebben.
De volgende morgen gingen we naar het huis van Nonie en Egbert wat in aanbouw is.
We stonden paf: wat een groot huis en hoe prachtig!
Het is al vrij ver gevorderd. We konden met de trap naar boven en genoten vanaf het dak van het uitzicht over Yokyakarta. Op somiige kamers liggen de vloertegels al. Het glas werd geplaatst.
Egbert en Nonie kunnen dat toch wel. Alle deuren en kozijnen hebben ze om kosten te besparen tweedehands opgescharreld. Ze zien er op het eerste gezicht niet uit maar eenmaal afgekrapt en geschuurd en in de olie zie je prachtige jatti deuren en kozijnen. Jatti is een kostbare, oede, tropische houtsoort. Novi de architecte heeft geholpen met het zoeken.
Zij kent de plekken waar monumentale gebouwen worden gesloopt en waar je moet zijn voor materialen. In de loop van de week gingen we nog enkele keren kijken. Het wordt een prachtig guesthouse met een fijne, moderne eigen woning op de begane grond.
Iedere gastenkamer, in de eerste fase drie, heeft een eigen badkamer.
Soms open zoals dat gewoonte is in de tropen. Je staat onder de sterrenhemel te douchen.
De laatste dag bezochten we met Ibu, Nonies moeder en de kinderen de Biennale.
Dat is een tentoonstelling in het museum in Yokya samengesteld door vijf Arabische landen waaronder Egypte, Saoedi Arabie en Indonesie.
's Avond gingen we met Ibu en de familie uit eten bij Bu Ageng, dat is een traditioneel Javaans restaurant. Heel erg lekker! Vooral met ibu erbij die desgevraagd ingredienten en manier van bereiden uitlegt. Op de eerste december namen we afscheid van de kinderen, Ibu en de kleintjes en reisden we door naar Denpasar, uiteindelijk naar Lovina op Noord Bali.
Daar aangekomen voelt het als thuiskomen.
Het overwinteren kan beginnen!
