Op verkenning op Lembongan

Wanneer we 's morgens wakker worden staat de zon hoog aan de hemel.
Dat belooft een prachtige dag.
Aan het ontbijt wordt ons door de staf verzekerd dat de inwijding van de tempel naar tevredenheid van de goden is verlopen en dat de gebeden voor mooi weer verhoord zijn.
Tsja, wat moet je dan?   De zon schijnt uitbundig, wij blij!

Na het ontbijt halen we onze scooter op.  
Zoals gezegd is het eiland slechts 8 km2 groot en er wonen circa 5000 mensen. Het eiland is autovrij, er rijden geen taxi's of bussen.
De meeste bewoners verdienen hun geld met de teelt van zeewier.
Een kleiner deel verdient zijn rupia's in de toeristenindustrie.
Overal zie je de mensen bezig met het oogsten van het wier en ruik je de wier die te drogen ligt op het land.  Zwaar werk voornamelijk door vrouwen gedaan.
Het zeewier wordt gebruikt als verdikkingsmiddel in de voedselindustrie met name in ijs. Het overgrote deel wordt geëxporteerd naar Japan.

We rijden over smalle wegen van de ene baai naar de andere.
Iedere bocht staat garant voor een prachtig uitzicht over de oceaan.
De eerste baai is Jungut Batu in het noordwesten.
Hier vind je veel backpackers accomodatie. 
Langs de kust, op het strand liggen de boten van de vissers. 
Als je door rijdt naar het zuiden kom je op Mushroom Bay waar de duurdere hotels en resorts zijn.
De zuidkant van het eiland heet Lembongan Village.
Via Sunset Beach en Dream Beach aan de zuidkant van het eiland rijden we terug naar het noorden.
Op een gegeven moment passeer je een smalle houten brug van ongeveer één meter breed genaamd de Suspension Bridge, die Lembognan verbindt met een nog kleiner eilandje Ceningan.
We stappen af, kijken of er geen tegenliggers aankomen en steken dan over.

In het midden stoppen we even om te genieten van de prachtige vergezichten over de oceaan.
Hier, op Ceningan komen weinig tot geen toeristen, dat is duidelijk.
De mensen leven er zoals ze dat waarschijnlijk al tientallen jaren doen.

Vrouwen zijn bezig met de was of het zeewier.  Mannen liggen in de bale balong.
And time is marked by the crow of a rooster and the fall of a coconut, zegt het boek.
We rijden van kampong tot kampong en uiteindelijk over de brug weer terug naar Lembognan.
Langs een enorm mangrove bos rijden we door een heuvelachtig centraal eiland terug naar Jungut Batu Village en dan aan de noord kant komen we in een beschermd natuurgebied.
We betalen entree en hopen dat van de opbrengst de weg wordt verbeterd.
Want die is allerbelabberdst.  We vallen zelfs een keer met de scooter maar dat loopt goed af.
We rijden paralel aan de oceaan en het is genieten van het uitzicht.
We maken een stop op de smalle strandweg en bestellen een bbq vis in een tentje op het strand. 
Ik mag de vis zelf uitkiezen.  Zo uit de zee via de bbq op je bord. 
Dat is waar ik van houd.
De bazin nodigt ons uit een boottochtje te maken met haar zoon door het bos. 
Dit enorme mangrovebos bestrijkt de hele oostkant van het eiland.  Na het eten stappen we met zoonlief in de boot en worden we "gepunterd" door het bos.  We hebben de indruk dat de puber wel erg snel moe is en ons tochtje dus beëindigt. 
Jammer, want het was mooi in het luchtwortelbos en we hadden nog wel langer willen blijven varen.
De volgende dag, tweede kerstdag,  besluiten we te gaan snorkelen.
Pim regelt een visser met boot op het strand en de volgende ochtend vaart hij ons naar drie bekende snorkelplekken aan de noord en westkant van het eiland. Het water is kristalhelder en azuurblauw.  Vissen zie je gewoon zwemmend langskomen. In het noorden snorkelen we met de stroom mee langs een metersdiep rif.
We zien prachtig koraal en prachtige vissen. De boot volgt ons en aan het eind van het rif kunnen we zo weer de boot in. Dan gaan we naar een plek waar hele grote vissen zitten.
Het is de Manta Ray en nog eentje waarnaar onderzoek wordt gedaan hier op het eiland.
We hebben geluk, we zien een school Manta Rays.

Het is wel even schrikken met zo'n vis van bijna een meter voor je snorkel.
Maar omdat ik ben voorbereid en je onder water toch niets kunt doen slaag ik erin rustig naar de vissen te kijken en zij volgens mij naar mij. Tot slot varen we naar een plek voor de kust van Jungut Batu waar we wederom mooi koraal en veel vissen zien.  Lembongan staat bekend als één van de vijf toplokaties in Azie voor duiken en snorkelen en ik kan me daar iets bij voorstellen.
Al gaat er niets boven de Banda's.

De volgende dag moeten we om negen uur bij de steiger zijn voor transport naar Sanur.
Als we aankomen staat onze chauffeur al te wachten.
We stappen in en zijn na enkele uren weer terug in Lovina.
Bijzondere kerstdagen op Lembongan die we niet snel zullen vergeten.