Nonie, Samoedra en Ibu logeerden een week in de villa maar zijn nu al weer enkele dagen geleden vertrokken naar Java. Ze verbleven ook nog een nachtje in Kuta om Ibu iets meer van Bali te laten zien. Het Noorden, Lovina is prachtig maar rustig en er bestaat ook een overvol Bali met surfers, disco's, shops e.d. Dat moet je ook gezien hebben.
Bovendien is daar wit zand en dat vinden Indonesische mensen prachtig.
De meeste zandstranden, zo ook bij ons voor de deur, zijn diep grijs tot zwart door het vulkanische lava zand. We beleefden gezellige dagen met zijn allen.
Bezochten het boedistische klooster en de warmwaterbronnen plus zwembad hier vlak bij.
Deden boodschappen bij de Carrefour in Singaradja en bekeken Lovina.
Bovendien elke ochtend om zes uur een wandeling met Samoedra over het strand.
Frisse lucht doet wonderen!
Elsa genoot van de kookkunst en het kunnen spreken van haar moerstaal.
Ze leerde tempé maken met katjang zoals ibu en haar familie dat al jaren doen.
Heerlijk is dat!
Pim kent aan het door Elsa bereide voedsel een rangorde toe: het is top tien of top drie.
Tempe van ibu staat in de top drie.
Sate en ajam sweet and sour van Elsa ook.
De andere gerechten zijn ook prima maar zitten een graadje lager, dat wil zeggen in de toptien.
Ibu genoot van de luxe van ons huis die ze thuis niet gewend is.
Een wasmachine die lijkt te denken als hij de was doet, warm water wat nooit lijkt op te zijn, een tuin met zo veel planten en boemen, een zwembad en niet te vergeten de zee.
Het ruisen van de golven en het spelen met Samoedra in het zand waren hoogtepunten.
Ibu's zoals hier in Indonesie zijn reuze handig!
Ze staan altijd klaar voor hun kinderen en kleinkinderen. Het zijn een soort oermoeders. Voordeel van geen baan hebben.
Daarbij zijn ze dol op kleine kinderen.
Dat geldt eigenlijk voor alle mensen in de kampong. Kinderen zo tot een jaar of zes zijn niet verantwoordelijk voor hun daden dus neem je hen niets kwalijk. Heerlijk lijkt het me om kind te zijn in dit land.
Niets te hoeven, alles mogen!