Na een autorit van ruim vier uur kwamen we aan in de villa.
We werden warm welkom geheten, de villa was prachtig.
Er stonden bloemen her en der.
 |
| woonkamer met trap naar boven |
En toch ging het niet.......................
De pijn in mijn rug kwam in alle hevigheid en nog veel erger terug.
Ook mijn been kon ik niet bewegen, laat staan rusten op de voet.
Pim was niet lekker, werd ook nog snipverkouden.
We waren met recht Jut en Jul op Bali, die er maar het beste van probeerden te maken.
En met heel veel rust lukte dat.
Toch heeft het lang geduurd voor ik weer de oude was.
En gewoon op kon staan, stukje lopen e.d.
Sinds vorige week gaat het weer.
Zonder pijn loop ik nu 's morgens tussen zes en zeven naar de pasar om de boodschappen te doen.
Pim haalt me dan na een half uurtje op met de motor.
Zware tassen waag ik me nog niet aan.
's Middags maken we soms een wandeling langs het strand. Of genieten van een juice in het dorp.
Twee keer ben ik naar de taalles geweest.En we hebben een tochtje gemaakt door de bergen op de motor.
Kortom; een trage start die niet vanzelf ging.
Maar nu zijn we er weer. Gelukkig!
Om jullie een indruk te geven van ons huis wat foto's.
De villa is prima, de lokatie weliswaar niet zo groots en meeslepend als vorig jaar.
 |
| uitzicht vanaf het terras boven. |
Het is heerlijk om zo maar even het dorp in te lopen voor een boodschapje of iets anders.
Of naar de taalles te lopen zonder aan Pim te moeten vragen of hij me even naar de weg wil brengen.
Iedereen vindt dat ik zo langzamerhand ook maar op de motor moet maar ik voel er nog steeds niets voor. Dus is het prima op deze plek.
Motor? Mij niet gezien. Laat me maar achterop! Of lopen!
.
