Hij werkte in het ziekenhuis in Singaraja en was actief in de politiek van Kabupaten Buleleng.
Veel mensen kenden hem.
Hij was geliefd!
Daarbij kwam hij uit een welgestelde familie en dus was er geld beschikbaar om de crematie aansluitend na het overlijden te doen plaatsvinden. Een crematie is op Bali een kostbare aangelegeheid waarvoor vaak eerst gespaard moet worden.
De overledenen worden in dat geval tijdelijk begraven.
In dit geval dus niet.
Zoals gebuikelijk op Bali werd voor het bepalen van de datum van de crematie de kalender geraadpleegd en 28 december bleek de meest geschikte dag. Passend bij belangrijke data in het leven van Ketut: geboortedatum, huwelijksdatum, geboortedatum kinderen e.d.
's Morgens om zeven uur begon de plechtigheid met een rituele
wassing onder de toegangspoort van het huis.
Alle genodigden stonden of zaten op een stoeltje op gepaste afstand.
Naaste familieleden, waaronder de kleinkinderen wasten Ketut.
In zijn ogen werden spiegeltjes geplaatst ter grote van een cent, hij werd
in een witte doek gewikkeld en in een kist gelegd.
Een bont versierde kist.
Bovenop de kist een heel kleurrijk altaar, een soort huisje.
Kist, huisje en versieringen werden op een grote bamboe draagbaar geplaatst en een stuk of tien mannen droegen de baar met daarop de kist en toebehoren op hun schouders door het dorp naar het strand.
De weg door het dorp werd afgezet voor het verkeer
De stoet werd voorafgegaan door dansers en de kleinkinderen die een groot bord droegen met foto van Ketut en de tekst "Turut Berduka Cita", wat zo ongevver betekent: "Ieder die meegaat is bedroefd".
In de stoet ook een orkest.Enkele honderden mensen volgden de baar. Op kruispunten, waar volgens Balinees geloof de geesten zich verzamelen werden rondjes gemaakt om de geesten te verwarren welke kant de stoet opging.
Een uur van te voren werd er al geofferd op de hoeken van de straten.
Na ongeveer een kwartier kwamen we op de verbrandingsplaats bij het strand.
Daar werd de kist op een rooster in een soort stalen doos geplaatst en afgedekt met platen.
Onder leiding van de priester werd er gebeden, bloemetjes gestrooid en water gesprenkeld.De familie nam nog eenmaal afscheid en aan weerszijden van de oven werden zijn kleren gezet. En nadat ieder afscheid had genomen begon de verbranding.
Heel veel mensen zaten enkele uren op de grond in het zand of op een muurtje.
Een zanger zong versterkt door microffon met boxen Hindoe liederen behorend bij een crematie. Het gamelan orkest speelde soms uit volle borst dan weer heel zachtjes.
Het volume van de muziek leek parallel te lopen met de hoogte van het vuur: groot vuur harde muziek, klein vuurtje zachte muziek.Om een uur of drie verlieten wij de verbrandingsplaats op het strand.
Het was een indrukwekkende bijeenkomst.
Iemand vertelde ons dat de crematie op zich een blijde gebeurtenis is.
Dit aardse leven is voorbij, karma opgelost en alles is gezuiverd en gereinigd. Over een maand of zeven komt Ketut Madu terug in een volgende incarnatie en die is altijd beter dan de huidige. Daarom moet je blij zijn.
Bovendien komt hij terug in de groep van de familie.
Hij is dus tijdelijk afwezig!
