In het stedelijk gebied er omheen wonen 2 miljoen mensen, ongeveer de helft van de totale bevolking van British Columbia. Daarmee is Vancouver de op twee na grootste stad van Canada.
De eerste blanke ontdekkingsreiziger die het gebied bereikte was kapitein George Vancouver die in 1792 de Burrard Inlet op voer. Zeventig jaar later arriveerden de eerste houthakkers en kolonisten.
Rond dezelfde tijd bereikte Simon Fraser vanuit het oosten de kust.
De Fraser River waarlangs later goud werd gevonden is naar hem genoemd. Kapitein Vancouver was waarschijnlijk niet erg onder de indruk van zijn ontdekking want het enige wat hij noteerde in zijn logboek was dat de plaats bedekt was met dichte dennenbossen.
De nederzetting ontwikkelde zich tot een echte stad nadat in 1886 de laatste bielzen gelegd werden voor de Canadian Pacific Railway. De spoorlijn baande zich een weg over het reusachtige continent van de oost tot aan de westkust. Door de Chinese koelies die als spoorwegarbeiders en goudzoekers naar de regio kwamen groeide de stad in ras tempo.
Vancouver, ook wel "de poort tot de oceaan" heeft een enorme haven, het belangrijkste overslagput van Canada voor hout, graan en steenkool.
Ook veel cruiseschepen doen de stad aan, goed voor meer dan een half miljoen passagiers per jaar.
Meer dan honderd verschillende nationaliteiten telt Vancouver.
Kortom, bruisende smeltkroes!
Wij wonen deze week in South Vancouver, dat is ten zuiden van False Creek. Met de bus via Broadway en Granville Street zijn we in een minuut of twintig downtown. Vancouvers binnenstad is relatief klein en makkelijk te voet te verkennen. Vandaag wandelen we door Downtown en Gastown, twee wijken van de stad. Downtown is het bruisende hart van de stad. Niet alleen zakencentrum. Naast banken, kantoorgebouwen en winkels zijn er ook veel appartementen en flats. Alle van het formaat hele grote wolkenkrabber.
Bewoners hebben de luxe van werken én wonen in het drukste gedeelte van de stad. Heerlijk lijkt me dat, geen woonwerkverkeer.
Helaas is geen enkele straat autovrij en zelfs de leukste winkelstraat, Robson Street, wordt doorsneden door een vierbaansweg.
Regelmatig staan we stil om omhoog te kijken, zo hoog...........!
Niet alleen omhoog, ook om ons heen.
Tussen de gevels van de veelal glazen kantoortorens ontvouwen zich schitterende vergezichten op de bergen en de oceaan.
Robson Square met zijn futuristische architectuur is het hart van het winkelgebied. Het nieuwe Court House ontstaan op de tekentafel van Arthur Erikson valt op door zijn schuine dakconstructie van glas en beton. Het oude, gerestaureerde gerechtshof, een project van Francis Rattenbury herbergt tegenwoorde de Vancouver Art Gallery. Er is op dit moment een tentoonstelling van Flamish and Dutch painters uit de 17e eeuw. Bewaren we voor een regenachtige dag!
Ook bezochten we de Robson Public Market, een met glas overdekte markthal.
En tot slot liepen we naar Coal harbour, Vancouvers jachthaven.
Ook hier alles groot, breed en hoog!
Tijd om te lunchen.
Dan te voet richting Gastown.
Gastown is Vancouvers oudste wijk. Door een grote brand in 1886 en later in de jaren 40 tot 60 van de vorige eeuw was dit stadsdeel behoorlijk verpauperd. Toen in de jaren zeventig van de vorige eeuw een autoweg dreigde te worden aangelegd door de twee oudste wijken van de stad, Gastown en Chinatown begonnen de Vancouvernaren een burgerinitiatief en het resultaat was dat het project de das werd omgedaan. De provinciale regering riep Gastown uit tot 'historic area' en plaatste de gebouwen, veelal pakhuizen onder monumentenzorg. De pakhuizen werden omgetoverd tot prachtige woonlofts, de straten versierd met bloemen en groen. Tegenwoordig is Gastown met zijn gezellige straatjes, antieke lantaarns, tal van kleine winkeltjes en galeries een van de meest populaire woonwijken voor de economisch geslaagde jup.
De naam Gastown komt van Jack Leighton, eigenaar van een populaire saloonbaar. Het verhaal gaat dat hij een ongelooflijke praatjesmaker was, waardoor hij zijn bijnaam Gassy Jack verdiende. Zijn standbeeld plus whisky vat is te bewonderen op het old Maple Tree Square, waar pioniers in 1885 de naam voor de nieuwe stad Vancouver kozen. Gastown is ook bekend om de Steam Clock. Het is een replica van een bestaande klok uit 1885 maar de attractie is er niet minder om. Op elk moment van de dag verzamelen mensen zich bij deze door stoom aangedreven klok die elk kwartier een deuntje fluit op zijn stoomfluit.
Om een uur of vijf stappen we weer op de bus naar huis. Het valt ons op dat het leven hier meer relaxed is dan bij ons thuis. De buschauffeur neemt alle tijd om iets uit te leggen, let er op dat oudere mensen en moeders met kleine kinderen een plaats krijgen. Hij roept naar achteren: "please give your seat" en men staat op. De mensen zijn beleefd en behulpzaam.
Je staat stil, kijkt op je kaart en iemand spreekt je aan: 'Can I help you?' of 'Are you lost?'
De weg vinden is easy, alle straten staan haaks op elkaar.
Bovendien zijn de straten recht en breed. Alle op volgorde genummerd, lekker makkelijk!
Veel fraaie wolkenkrabbers die rondom veel ruimte hebben. Daardoor blijft het luchtig en open.
Ook veel groen in de stad. Er heerst een gemoedelijke sfeer. Weinig haast, lijkt het.
Brommers en fietsen zien we niet, daardoor is het ook meer overzichtelijk.
Voetgangers krijgen ruimbaan, sta je bij een zebra dan stopt men direct.Vancouver claimt een zeer tolerante stad te zijn voor huidskleur en sexuele voorkeuren.
We zagen een godsdienstfanaat met een bord lopen waarop homo's werden beschreven als ongezonde, zieke mensen. Direct een rel met veel protesterende omstanders.
Uiteindelijk wam de politie om fysiek geweld te voorkomen.
's Avonds bereiden en eten we de lekkere dingen die we op de Public Market hebben gekocht en duiken vroeg ons bed in.
