Na een heerlijke zomer waar we overigens in eigen land ook onderweg waren zijn we nu in Canada.
Wie, wat, waar en waarom................. daarover in een later blog.
Eerst nu!
Eind augustus bracht Joop ons naar Schiphol en veertien uur later stonden we in de aankomsthal van Vancouver. Wat meteen opviel was de rijkdom aan kleur.
Echt opmerkelijk na het roestvrij staal, grijs en glas van de vliegvelden die we bezochten.
Hier vooral aardetinten: bruin, groen, okergeel en roestbruinrood.
Tegeltjes in allerlei kleuren en formaten. En totempalen. Het indianen verleden wordt hier niet weggemoffeld.
Het was een verrassende, kleurige aankomst.
We zochten een taxi om ons downtown te brengen en een atm.
Ook verrassend, op dit grote vliegveld slechts twee atm's in de aankomsthal die Europese creditkaarten niet accepteren. Wat te doen?
De taxi zal toch betaald moeten worden.
Een vriendelijke mevrouw biedt hulp maar de atm blijft onze kaarten weigeren.
Wanneer we aangeven dat we Canadese dollars nodig hebben om de taxi te kunnen betalen vertelt ze dat we met Visa kunnen betalen in de taxi.
Gelukkig!
Twintig minuten later zijn we bij ons huis voor de komende week. En gelukkig lukt het pinnen in de auto. Ik had al visioenen van een rit met chauffeur door Vancouver naar een atm!Na zo veel uur reizen is dat, eufemistisch uitgedrukt, niet je eerste verlangen.
Geheel volgens aanwijzingen via internet openden we de deur en stonden in een prachtig aangelegde tuin. Klein maar heel fijn! De trap op naar boven en daar bevond zich de entree naar het huis, onze condo voor de komende week.Het was een heel modern huis. Als ik het zou moeten omschrijven zou ik zeggen een luxe drive-in woning zonder slaapverdieping. Wonen, eten en slapen op de eerste verdieping.
Tuin met bbq en zitje, beneden. Het geheel aan de buitenkant uitgevoerd in antraciet met wit, aangenaam! Binnen de Indianenkleuren.We zijn moe. Het is hier nu 17.00uur, in Nederland 9 uur later, dus midden in de nacht , twee uur de volgende dag. Geen wonder dat we moe zijn. We maken wat eten klaar, drinken een glaasje uit een fles die als welkom op de bar staat en lopen een rondje om het huis. Gaan dan naar ons kingsizebed. Niet gek!
Ondanks de afmetingen slapen we niet goed. Jetlag zoals we gewend zijn. De volgende ochtend verkennen we de omgeving en doen wat boodschappen. Onze enorme koelkast is niet vol te krijgen, heerlijk zo veel ruimte. Dat geldt ook voor de freezer maar die hebben we niet nodig voor een week. We blijken in een soort villa-achtige wijk te wonen.
Prachtige huizen, meestal vrijstaand, veel groen en ruime, brede straten.
Alles heel keurig onderhouden. Overal prullebakken. Heel veel honden.
We kopen een boekje kaartjes voor het openbaar vervoer en gaan de stad in.
