Dat viel voor Nonie nog niet mee, ze had erg veel pijn.
Ilyas doet het uitstekend, hij drinkt als een tierelier, slaapt als een marmot en huilt af en toe.
Ibu doet het werk: zij wast, verschoont, helpt Nonie, kookt, doet het huis.
Onvervangbaar die Indonesische moeders.
Wij halen iedere dag Samoedra op. We maken dan vaak een wandeling met hem door het park.
Zwemmen in het zwembad bij ons appartement, wat hij geweldig vindt.
En vandaag zijn we naar de dierentuin geweest.We doen dat zoals alle Indo's, met zijn drieën op de brommer.
Als je kijkt vanaf de zijkant is het doodeng maar zit je er midden in dan valt het mee.Er wordt eigenlijk vrij langzaam gereden en iedereen maakt gebruik van dezelfde weg: paard en wagen, becak, fiets, auto's, bussen en vooral heel, heel veel brommers.
Samoedra is het gewend, zit ook bij Nonie en Egbert tussen hen in op de brommer.
De dierentuin in Yokyakarta is naar westerse begrippen een slecht voorbeeld van hoe een dierentuin kan zijn. De hokken zijn klein en vies en er is geen controle wat de mensen aan de dieren te eten geven. Zo werden er pinda's aan de kangoeroes gevoerd. De lokatie is echter prachtig, midden in de stad en de oppervlakte groot.
De rivier die midden door Yokya stroomt stroomt voor een deel door de dierentuin. Door die rivier raast echter ook een speedboot.
Maar voor Samoedra was het een prachtig uitje. Voor ons trouwens ook! We zagen een witte Bengaalse tijger, een bonte tijger, veel herten, vogels, apen en nog veel meer.
Ook woonden we de voorstelling van Linda bij, een bever die kunstjes kan. Zoals balletjes in een netje doen, rijden op een karretje, en rollen met een hoepel.Om een uur of drie viel Samoedra in slaap.
Slapend brachten we hem tussen ons in op de brommer weer naar huis.
Daar legden we hem op zijn bed en ik denk dat hij de eerstvolgende twee uur wel onder zeil was.
Het zwemmen is er vandaag bij ingeschoten.
Morgen weer!
We hebben vanavond op advies van Egbert ergens heerlijk aan de straat "Gudeg ama yam" gegeten.
Dat is een warme maaltijd in een gevouwen stukje papier bestaande uit kip, stukjes vlees, rijst en kangung, wilde spinazie. Daarover heen wat pittige sausen.
Je eet het met je vingers, alles went!
Kosten Rps. 11.000 per persoon, dat is ongeveer 90 cent.
Geen Bintangetje erbij, dat kan niet op straat, toch wel jammer!
Maar dat haalden we zojuist in.
De dagen vliegen hier voorbij.
