ROME, 15 tot 25 april 2014

Dit voorjaar besloten we weer één van onze "reis"- verlangens van het  lijstje te schrappen.  Een bezoek aan de Sixtijnse Kapel en dus aan Rome was daarvoor voorwaarde.  We vertrokken vanuit Vinkeveen met bus en trein naar Eindhoven.  Daar de shuttlebus naar het vliegveld en efficient en snel met Ryanair naar Rome.

In Rome hadden we via Airbnb een appartementje gehuurd.
De eigenares was op vakantie dus we hadden het rijk alleen, wel zo prettig.
We zaten net buiten het centrum van de stad met de busstop voor de deur.
En in vijftien a dertig minuten, afhankelijk van het uur van de dag stonden we in het centrum.  Een geweldige plek!    En plezierig om met de bus door Rome te rijden.  Leuker dan met de metro.

De eerste avond verkenden we de buurt en aten een hapje bij een Italiaan om de hoek. Heel erg druk, twee grote families aan lange tafels met op de kop een echte "big mama".  Vanzelfsprekend was de pizza heerlijk! En de wijn, zo uit het vat in de kan eveneens.  De volgende dag met de bus naar het Piazza San Pietro, vlak bij het Vaticaans  Museum. We stapten één halte eerder uit om door de Via Conciliazione het plein op te wandelen. Pas wanneer je zo naar de St. Pieter loopt merk je hoe groot het plein is. Het plein, omgeven door de Colonnaden van Bernini, geldt als een architectonisch wereldwonder. Jammer dat er zo veel dranghekken staan om de stroom toeristen in een bepaalde richting te leiden. Wij in de rij voor het Museum waarvan de ingang een beetje achteraf ligt.  Een saaie wandeling van ongeveer 800 meter.  Maar je bent niet de enige..................
Na ruim een uur schuifelen in de rij waren we binnen.

 Het Museum is een zeer uitgebreid complex dat je onmogelijk in een keer kunt bekijken. Wij sloegen de Egyptische en Etruskische collectie over en kozen voor de oudchristelijke en middeleeuwse kunst,  de Appartamento Borgia en bewaarden de Sixtijnse Kapel voor het laatst.  We waren onder de indruk van de omvang, veelzijdigheid en grootte van het Museum.  We verbleven er dan ook de hele dag.  In de Sixtijnse Kapel veroverden we een zitplaats.  Met het boek op de schoot "werkten"  we de hele kapel door.  Over werken gesproken: Op 10 mei 1508 bevon Michelangelo, toen 33 jaar, aan de beschildering van het plafond, 500m2 en op 31 oktober 1512 was het klaar. Vanaf het begin verliep het werk moeizaam. Michelangelo, die van zijn opdrachten als beeldhouwer was weggehaald, werkte met tegenzin onder omstandigheden die verre van ideaal waren: boven op een krappe, wiebelende steiger, bij slecht licht en 'geholpen' door medewerkers die hem, naar zijn idee, alleen maaar voor de voeten liepen.

Maar zijn opdrachtgever, paus Julius 11, wilde van geen bezwaren horen. Om zijn werkomstandigheden wat te vergemakkelijken ontwierp Michelangelo een platform dat de kromming van het plafond op ongeveer twee meter volgde, zodat hij staande in banen kon werken. Maar het slechte licht bleef een grote belemmering en de kunstenaar moest telkens naar beneden klauteren om zijn werk te kunnen beoordelen. We herinnerden ons soortgelijke verhalen van vader Wits tijdens zijn restauraties.
Ook hij lag op zijn rug op de steiger hoog bovenin paleizen en kerken en moest regelmatig naar de vloer om de effecten van kleuren op afstand te beoordelen. Een heidens werk lijkt me maar in beide gevallen door een christen verricht. Michelangelo begon aan de kant tegenover het altaar en men zegt dat de eerste figuren die hij schilderde te klein zijn uitgevallen. Alsof het werk nog niet moeilijk genoeg was werd de kunstenaar ook nog voortdurend op zijn huid gezeten door de ongeduldige Julius 11. Het verhaal gaat dat hij daar op een dag zó genoeg van had dat hij een plank van de steiger gooide die de Heilige Vader op een haar miste.  25 jaar later schilderde Michelangelo het Laatste Oordeel op de wand boven het altaar.

In die 25 jaar was er heel wat gebeurd. De Reformatie was in alle hevigheid losgebarsten en de troepen van Karel V hadden Rome geplunderd. Het Laatste Oordeel heeft dan ook een ander karakter. Michelangelo staat er zelf ook op:  in de afgestroopte huid van Bartholomeus heeft hij een zelfportret verwerkt.  Tijdens zijn werk werd Michelangelo voortdurend aan zijn hoofd gezeurd door de pauselijke ceremoniemeester die zich stoorde aan de vele naaktfiguren die er in voorkwamen. Meer geschikt voor een badhuis of een kroeg dan voor een pauselijke kapel,  vond hij.  Wanneer je de kapel verlaat ontkom je er niet aan met de bezoekersstroom mee te lopen.  Er is een soort voetgangers-eenrichtingsverkeer ingesteld. Je komt dan in het museum voor moderne kunst.  Vincent van Gogh, Gauguin, velen schonken de kerk één of meerdere werken.
Wij hebben er weinig van gezien.
Na de Sixtijnse Kapel was het mooi geweest.