Can Tho is met ongeveer 1 miljoen inwoners de grootste stad in de Mekongdelta.
Glegen op de plek waar de rivieren de Can Tho en Hau Giang samenvloeien.
Er zijn er veel drijvende markten die we gisteren met Woeh hebben bezocht.
Er is een prachtige rivierpromenade aangelegd met bloembakken en stenen bankjes.
's Avonds maakt de plaatselijke bevolking een wandeling in de koele lucht en drinkt een kopje groene thee of kokossap. Wij wandelen ook maar drinken een biertje, de Green Saigon bevalt ons wel!
Verderop komen we ook Ho weer tegen.
Een beetje dom van ons dat we dat niet beseften maar ook Ho is natuurlijk Ho Chi Min, de vader des vaderlands. Deze man had geen vrouw en kinderen en beschouwde de kinderen van Vietnam als de zijne. Vandaar de aanspreektitel oom Ho. Hij is buitengewoon geliefd.
De rivier de Mekong zet jaarlijks tonnen vruchtbare grond af op de delta waardoor het gebied garant staat voor o.a. een grote rijstopbrengst. Maar het vormt ook een hindernis voor het verkeer dat urenlang in de file moet staan om met de veerboot de kananlen over te steken.
Eind jaren negentig maakte men daarom het plan om op drie belangrijke plaatsen grote bruggen te bouwen. De brug van Can Tho is de laatste brug die met vertraging gereed kwam in 2010.
Aan de overkant staat staat de kleurrijke Ongpagode. Eind 19e eeuw gebouwd door de rijke Chinese stedeling Huynh An Thai. Veel families komen op de eerste dag van de maand naar de pagode om geld en voorspoed te vragen.
We maken een praatje met de oudste Boeddhistische monnik van het complex die nota bene Nederlands spreekt. Hij heeft het geleerd van de toeristen vertelt hij.
Iets buiten de stad ligt de Binh Thuytempel.
We regelen vervoer per brommer en rijden achterop naar de Binh.
Het gebouw stamt uit 1909 en valt op door zijn groene dakpannen afgezet met een rand frangipanes.
Het is een smal, diep gebouw en de wanden zijn verfraaid met afbeeldingen van Chinese goden en Vietnamese helden. Tussen de houten zuilen staan altaren waarvan er een wordt bewaakt door een demonisch wezen met hakbijlen.
Ietsje verderop staat het Duonghuis bekend van de verfilming van het boek 'De Minnaar'van Marguerite Duras. Natuurlijk willen we dat ook zien.
Het is een prachtig huis in Frans koloniale stijl met vensters voorzien van luiken met rijk houtsnijwerk. De woonkamer met meubilair uit die tijd met paarlemoeren inlegwerk. Naast de pilaren mooi bewerkte panelen waar bovenin een vleermuis zit. Vleermuizen zijn in Vietnam het symbool van succes.
Lang geleden las ik voor mijn Franse lijst het boek 'De Minnaar' van Marguerite Duras die opgroeide in deze streek. Ik herinner me dat ik het mooi vond.
Van het boek is in 1992 de film L'amant gemaakt, opgenomen in dit huis.
Die film ga ik thuis zien.
Onze motordrivers wachten buiten en na een klein uurtje brengen ze ons weer terug naar de stad.
Wij slagen erin kaartjes te kopen voor de bus naar Ca Mau een stuk verder de delta in.
We zullen morgen om acht uur vertrekken.