Per 1 februari is de villa aan andere gasten verhuurd.
Sollbrit kookt samen met Sayu ayam betutu en op de laatste avond genieten we van de heerlijke kip en de mooie tuin van Sollbrit.De volgende ochtend nemen we afscheid van de staf, met name Sayu en zeggen toe zeker terug te komen. Hoe en waar, dat weten we niet maar komen doen we beslist. Inshalla!
We gaan een lang weekend doorbrengen in Sanur en hebben geboekt bij Gazebo, een hotel aan het strand waar we jaren geleden met Olga en Cor waren.Daar hebben we goede herinneringen aan. We krijgen een prachtige kamer en kunnen zo naar het strand wandelen.
Na een paar uurtjes lezen besluiten we een bezoek te brengen aan het museum van Le Majeur. Twee jaar geleden kregen we een boek "Goden op Bali" wat het leven van Le Majeur beschrijft en we zijn benieuwd naar de man en zijn werk.
Het museum bevindt zich op de wandelboulevard, toentertijd was ik er met Olga.
Maar na het lezen van het boek kijk je toch met andere ogen. Pim is er nog niet geweest, dus vooruit voor de tweede keer.
Le Majeur, geboren in een Belgische koninklijke familie in 1880 reisde over de hele wereld.
Onder andere Italië, Marokko, Tunesie, India, Thailand en Thaiti om inspiratie voor zijn schilderijen op te doen. In 1932 kwam hij aan in Singaradja, Noord Bali.Betoverd door de schoonheid van het eiland doorkruist hij het eiland en komt in Denpasar waar hij een huis huurt. Denpasar was beroemd door zijn dansgroep en de prima donna van het gezelschap, de mooie Ni Nyoman Pollok. Ongetwijfeld bezocht hij de voorstellingen en raakte in de ban van Polluk.
Hij vroeg haar te poseren voor zijn schilderijen en van het een kwam het ander.Ze trouwden in 1935 en verhuisden naar Sanur.
Daar bouwde hij op een verlaten plek aan het strand een huis dat door vele kunstliefhebbers werd bezocht waaronder Sukarno en Neru. De schilder overleed in 1958.
Polluk bleef tot haar dood in 1985 in het huis wonen.
Het museum herbergt 88 werken van Le Majeur waarvan de meeste in slechte staat zijn vanwege het klimaat met hoge luchtvochtigheid en de zoute zeelucht.Helaas is er onvoldoende geld om het museum te restaureren.
's Avonds eten we heerlijk bij Kayu Manis in Trip Adviser hoog beoordeeld.
En terecht .........
We slapen heerlijk met het geruis van de golven op de achtergrond en de volgende ochtend brengen we door aan het strand. 's Middags worden we verwacht in hotel Griya Sandrian waar de verhuurder van onze villa in Lovina haar vakantie doorbrengt.
Ze is benieuwd naar onze ervaringen in het huis in Lovina en nodigt ons uit voor een etentje in Sole Mio, alweer een must volgens Trip Advisor.
Ook hier terecht een hoge plaatsing.
De volgende dag, het is dan maandag 3 april zijn we in de vroege avond op de luchthaven in Denpasar. Als we ons aan de bali melden met de boardingpassen zegt de beambte: "This flight is not in my scedule." Ik kijk hem aan en zeg: "Sorry, what do you mean?"
Hij herhaalt "this flight is not in my scedule".
Ik denk dat mijn oren niet goed zijn maar heb wel de alertheid te vragen "And what do jou suggest now?" Hij reageert met "no idea".
Dan slaat bij mij de geirriteerdheid toe en ik vraag hem "Who is the manager here?"
Er verschijnt na lang wachten een keurige heer in uniform die vertelt dat Lion Air met ingang van 1 januari de avondvlucht naar Jokjakarta heeft geschrapt.
Ook vertelt hij dat wij daarover een mail hebben ontvangen.
Ik vraag hem mij die mail te laten zien. Intussen kijk ik rond of wij de enigen zijn die enigszins onthutst daar staan en ontdek een Franse familie die af en toe de armen ten hemel heft.
Ik vermoed dat zij met hetzelfde feit geconfronteerd zijn en stap op hen af.
De vrouw is erg boos en bevestigt mijn vermoeden.
Maar ja, met emotioneel gedrag kom je er niet dus maar weer naar de manager.
Hij zegt ons toe dat we de volgende ochtend met de eerste vlucht naaar Jokja mee mogen.
Alsof het een gunst is. Ben je nou helemaal betoeterd, denk ik.
What do you suggest for the night, vraag ik hem.
Hij haalt zijn schouders op en zal zijn baas vragen.
Die komt na enige tijd en deelt mee dat we per taxi naar het Ibis hotel gebracht zullen worden en daar een nachtje kunnen slapen.
Ik vraag hem of dat inclusief ontbijt is en een taxi terug naar de luchthaven.
Ik ga akkoord.
Pim is intussen alle luchtvaartmaatschappijen langs om te kijken wie er 's avonds nog vliegt op Jokja.
Geen resultaat.
De Franse familie krijgt bij Garuda de laatste tickets.
Zij hebben een baby en kleine kinderen in hun gezelschap en willen niet de rompslomp van een extra nacht in een hotel. Ik kan het me voorstellen maar vind wel dat ze er bekaaid afkomen omdat ze de tickets zelf moeten betalen.
Wij bellen Egbert met de mededeling dat we een nachtje later komen en vragen hem ons hotel te
Dan laten we ons naar Ibis brengen en de volgende ochtend weer naar de luchthaven.
Zonder vertraging komen we 4 februari om half acht in Jokja aan.
