Op weg naar Phu Quoc.

Donderdag, 20 februari willen we met de bus van Ca Mau naar Rach Gia.

We vragen het hotel een taxi te boeken naar het busstation dan komt dat in ieder geval goed.

Vrijwel niemand spreekt hier Engels dus het is lastig iets voor elkaar te krijgen.

Op het station aangekomen blijkt er een minibusje over een half uur te vertrekken.

We boeken tickets.  We kopen een lekker broodje en vragen heet, gekookt water en twee glazen. Met behulp van een zakje Nescafe maken we zelf koffie.  Zelfs duidelijk maken dat we koffie willen, no sugar, no milk and hot levert ijskoffie op. Beetje koud op de nuchtere maag. 

De tocht naar Rach Gia voorspelt een mooie tocht te worden. Hij gaat over hoofdweg 63 en onze reisgids voorspelt  ‘genieten!’

De weg zigzagt vanuit CA Mau naar Minh Luong ten zuiden van Rach Gia, een afstand van iets meer dan 100km. Geschatte rijtijd ongeveer drie uur.

De weg is geasfalteerd maar op sommige delen heel erg smal.

Hij volgt grotendeels de smalle kanalen waarop een wirwar van vaartuigen is te zien.

Over de rivier enkele hangbruggen, fragiel gebouwd van bambo

Om aan de overkant te komen heb je wel flink wat evenwichtsvaardigheden nodig lijkt mij.

We hebben een prachtig gezicht op het traditionele leven op en aan de rivier in de delta.

Eén keer maken we een stop om iets te eten of te drinken.

Om een uur of twaalf zijn we al in Rach Gia.

Op het busstation staan brommers, ze heten hier xe-on  om je naar het centrum te vervoeren.  Samsonite, geen probleem:  kan tussen bestuurder en stuurkolom.

 

We laten ons afzetten in het centrum en gaan op zoek naar een ATM en vertrektijden van de boot naar het eiland Phu Quoc. 

Daar willen we de laatste dagen van onze vakantie doorbrengen.

We vragen een voetganger naar de boot en hij wijst naar zijn brommer en die van zijn vriend en maakt met duim en wijsvinger een wrijvend gebaar wat wij kennen als “betalen”.

We knikken en nemen plaats achter op de brommer, koffer tussen bestuurder en stuur.

Snel gaan we door de stad, later begrijpen we waarom.

We worden naar het ticketbureau van de boot gebracht en daarna met kaartjes bij de boot afgezet.

 

We geven de mannen 50.000 dong en ze zijn tevreden.

Wij ook want over 20 minuten vertrekt de boot. 

Nu begrijpen we waarom we op moesten schieten.

De boot van één uur ’s middags is de laatste boot van die dag naar het eilland.

De overtocht verloopt voorspoedig.

Het is ongeveer 3 uur varen naar Phu Quoc.

Phu Quoc is een eiland in de golf van Thailand, ongeveer 15 km. voor de Cambodjaanse kust.  Het behoort toe aan Vietnam maar Cambodja claimt ook het eigendom.  Tien jaar geleden was het nog bij weinig mensen bekend maar nu zijn veel mensen betoverd door het eiland met zwaaiende palmen, prachtige stranden en kristalhelder water.

Zo ook wij.  We hebben de lovende beschrijvingen gelezen en zien dat wel zitten voor de komende dagen.  Waar we zelf moeten zitten dat weten we nog niet maar de LP zal wel uitkomst bieden.

We kiezen voor Long Beach en nemen een taxibusje daar naar toe.

We laten ons uit het busje zetten bij Beach Resort omdat dat een goede resentie krijgt.  Helaas fully booked.

Wat nu?   Het is half zeven ’s avonds en we hebben dorst en honger.

 

We bestellen een biertje en overleggen.  Het wordt inmiddels donker.  Dan komt de hotelbaas en vertelt dat er bij de buren “Resort Thai Tan Tien” plek is voor ons.  We drinken ons biertje op en wandelen over het strand naar Than Tien.

We bekijken enkele bungalowtjes en kiezen voor die aan het strand.  Onze koffer wordt gelukkig gehaald door iemand en bezorgt in de bungalow.

Wij gaan lekker eten in het strandrestaurant. 

Seafood bbq,  heerlijk!  Ik kies voor grote stukken inktvis, Pim gaat voor de reuze garnalen.

We heffen ons glas, besluiten hier maar te blijven en vinden onszelf bofkonten.