Maar door de verwachte komst van de baby van Wessel en Irma half maart willen we begin maart weer thuis zijn en zullen we dus slechts veertien dagen in Vietnam blijven.
We hebben nieuwe tickets aangeschaft om vanuit HCMC naar Amsterdam te kunnen vliegen.Dit lukt begin maart het best met Aeroflot, de Russische luchtvaartmaatschappij.
We zullen nu van HCMC naar Moskou vliegen en dan met een korte stop naar Amsterdam.
De komende veertien blijven we in de Mekongdelta, in het Zuiden van Vietnam.Dat geeft ons de gelegenheid veel van de delta te zien.
We houden van water en bootjes en verheugen ons.
In HCMC hebben we kaartjes gekocht voor de bus naar Vinh Long.
Vinh Long ligt ongeveer twee en half uur rijden per bus ten zuiden van Hoh Chi Min.
Ook het hotel boekten we per internet.
We maken een gerieflijke busreis door de streek ten zuiden van HCMC.
Het land is vlak, erg groen en weinig bebouwd.
Veel fruitboomgaarden, rijstvelden en moeraslanden.
De delta is de rijstkom van Vietnam.
Een derde van de totale voedselopbrengst wordt hier verbouwd.
Behalve rijst groeien er ook palmbomen en suikerriet.
We herkennen de boeren met hun kegelvormige hoedjes.
De handel speelt zich af aan de kant van de weg.
Halverwege maken we een stop om iets te eten.
Dan komen we aan in Vinh Long, de chauffeur maant ons uit te stappen en de bus vertrekt.
We zoeken een taxi om ons naar het hotel te brengen maar de taxichauffeur zegt dat het hotel niet bestaat en dat we beter naar een ander hotel kunnen gaan.
We denken de truc te kennen en gaan er verder niet op in.
Volgende taxichauffeur, ook die kent de naam van ons hotel niet.
Pim pakt zijn i-pad om het gereserveerde hotel te laten zien.
Gelukkig is er wifi en kent iemand het wachtwoord.
Dan blijkt dat ons hotel nog 40 km. verder op is, niet in Vinh Long maar in Can Tho.
Voor 500.000 Dong wil hij ons wel brengen.
Op Google earth zien we dat ons hotel inderdaad verderop ligt in de plaats Can Tho.
We zoeken een taxi met meter en stappen in.
Een klein uur later komen we aan in ons hotel.
We hebben niet voldoende geld om de taxichauffeur te betalen maar het hotel schiet de taxikosten voor. Wat een service!
Onze koffers worden in de kamer gebracht.
Wij gaan op zoek naar een atm om te pinnen en drinken onderweg ergens een biertje.
Vinden dan ook de tijd om te kijken waar we eigenlijk zijn.
Can Tho, een stad met 1 miljoen inwoners en daarmee de grootste stad in de Mekongdelta.
De recente heropening van het vliegveld en de enorme brug die gedurende 6 jaaar in de delta is aangelegd wijzen erop dat er voor deze stad een grote rol is weggelegd in de toekomst.We herinneren ons tv-beelden van de brug. Een van de pijlers stortte in en 200 mensen verdronken.
De bouw werd toen stilgelegd.
De brug is nu klaar, het is de grootste brug in Vietnam.
Aan het eind van de middag wandelen we richting rivier.
Op de plek waar de rivieren de Can Tho en de Hau Giang samenvloeien bevindt zich het knooppunt, ook handelscentrum van de stad.
Er loopt een prachtige promenade langs de rivier opgesierd met bankjes en bloemperken.
Ook de plaatselijke bevolking maakt aan het eind van de middag in de koelere lucht een wandeling langs de rivier. Het is gezellig druk!
Ook hier een standbeeld van een wuivende oom Ho.
Het wordt tijd uit te zoeken wie die oom Ho is en wat zijn verdiensten zijn.We besluiten een hapje te eten aan de waterkant.
Plots worden we aangeklampt door de vrouw die we ook in het hotel al ontmoetten.
Ze verkoopt boottochtjes door de Mekongdelta en wil ons wel in haar bootje.
Wij willen ook wel in een bootje dus we zetten ons op een bankje om een en ander te bespreken.
Ze vertelt dat ze een bedrijfje heeft met haar zus, tante, nicht en nog een vrouw.Met zijn vijven varen ze twee bootjes. Houten roeibootjes van een meter of zes lang met zo'n longpinmotor erachter. Twee gasten op een bankje in het midden, gids erachter!
Haar Engels is voortreffelijk en we worden enthousisast.
We spreken af de volgende dag te gaan.
Met een heerlijke Vietnamese curry en green Saigon sluiten we deze eerste dag af.
